- Cześć.

- Co na to moja ciotka?
głowy, Ŝe będzie musiał zająć się ośmiomiesięczną Eriką Danielle Hartman. Jak on,
Najprawdopodobniej jest więc nadal bezpieczna.
- Nie byłoby to etyczne. Jake jest moim przyjacielem, ty- szefem. Dobranoc.
Druga informacja była tak zdumiewająca, że nie mógł w nią uwierzyć. To po prostu niemożliwe, żeby panna Stoneham okazała się zaginioną spadkobierczynią, dziewczyną, która uciekła, nie chcąc przyjąć jego propozycji.
Westchnęła. Dawno temu wyznała Liz, że Santos jest jej przeznaczeniem; głupie i naiwne zwierzenie dorastającej pannicy. A jednak w jakiś sposób była to prawda. Nie potrafiła wykreślić Santosa ze swojego życia. Odkąd zaś spotkała go ponownie, dręczyło ją pragnienie bycia z nim na powrót.
- Byłem zazdrosny! Wprost szalałem z zazdrości! Ale wtedy
- Nigdy nie chodziłem z nią do lekarza. Pani Tucker zawsze mnie
Diana i Arabella spędziły popołudnie przy huśtawce. Właściwie był to konar starej brzozy, rosnącej przy strumyku, z którego doprowadzano kiedyś wodę do klasztornych stawów. Arabella zdradziła, że to jedno z jej ulubionych miejsc jeszcze z czasów dzieciństwa, a i teraz żadna z dziewcząt nie była na to zbyt dorosła. Gałąź rosła nisko i podkasawszy sukienkę, można było z łatwością tam wejść i przesunąć się nad wodę. Jeśli zsunęły się wystarczająco daleko, pod wpływem własnego ciężaru zaczynały się kołysać.
- A co z odŜywianiem? Jest coś, czego jeść nie powinna?
- Nie... To jakiś żart.
szkołę i będziemy je rzadziej widywać... Z największą
na mój temat.
Diana spojrzała na Arabellę z powątpiewaniem.